Εστερχάζι

(Esterhάzy). Επώνυμο μιας από τις αρχαιότερες οικογένειες της Ουγγαρίας, που υποστηρίζεται ότι καταγόταν από τον Παύλο Εστόρα, απόγονο του Αττίλα. Η οικογένεια Έ. διαιρέθηκε σε διάφορους κλάδους, τους Γκάλανθα, Φράκνο, Τσέσνεκ και Ζόλιομ. Οι Γκάλανθα πήραν τον τίτλο του πρίγκιπα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και οι υπόλοιποι τον τίτλο του κόμη. Η οικογένεια E. δραστηριοποιήθηκε κυρίως τον 17o αι. Από αυτήν ξεχώρισαν τότε πολλοί ανώτατοι αξιωματούχοι, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί. Τα κυριότερα μέλη της είναι: 1. Νικόλαος (1582 – 1645). Προσηλυτίστηκε στον καθολικισμό και έγινε αντιβασιλέας της Ουγγαρίας. 2. Παύλος (1635 – 1713). Γιος του προηγούμενου. Ως στρατηγός, πήρε μέρος στους πολέμους κατά των Τούρκων. Εξελέγη αντιβασιλέας (1681) και αργότερα του δόθηκε και το προνόμιο της κοπής νομισμάτων (1687). 3. Νικόλαος (1765 –1833). Στρατηγός και διπλωμάτης. Προστάτευε τις τέχνες και ο ίδιος ήταν συλλέκτης ζωγραφικών έργων (Πινακοθήκη Ε. της Ακαδημίας της Βουδαπέστης). 4. Παύλος-Αντώνιος (1786 – 1866). Διπλωμάτης. Πήρε μέρος στο εθνικό φιλελεύθερο κίνημα του 1848 και διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών. 5. Κόμης Μαυρίκιος (1881 – 1947). Από κληρονομικό δικαίωμα υπήρξε μέλος του Συμβουλίου των Ευγενών, βουλευτής (1906-18) και πρόεδρος της κυβέρνησης (Ιούνιος-Αύγουστος του 1917). 6. Ιωάννης (τέλη 19ου – αρχές 20ου αι.). Ούγγρος πολιτικός της Σλοβακίας και αντιπρόσωπος της ουγγρικής μειονότητας στη Βουλή της Πράγας στο διάστημα του μεσοπόλεμου. Έγινε πρόεδρος του φιλοχιτλερικού Ενιαίου Χριστιανοκοινωνικού και Εθνικού Ουγγρικού Κόμματος. Καταδικάστηκε σε θάνατο μετά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά.